Asperger Bozukluğu, çocukluk döneminden itibaren belirgin hale gelen ve otizm spektrumunda yer alan gelişimsel bir bozukluktur. Bu bozukluk, sosyal etkileşimde zorluklar, tekrarlayan davranışlar ve sınırlı ilgi alanları ile karakterizedir. Çocuklar, yaşıtları ile uygun ilişkiler kurmakta zorlanırlar, sözel iletişimde sorunlar yaşarlar ve duygusal anlamda karşılık vermekte güçlük çekerler. Ayrıca, tanıdıklarını başkaları ile paylaşmak istemezler ve el çırpma gibi tekrarlayan davranışlarda bulunabilirler. Asperger Bozukluğu, adını bu durumu ilk kez tanımlayan Avusturyalı doktor Hans Asperger'den almıştır. Yapılan araştırmalar, genetik faktörlerin yanı sıra beyindeki işlevsel bozuklukların da bu hastalığa neden olabileceğini öne sürmektedir. Ancak, kesin nedeni tam olarak bilinmemektedir.

Hastalık yaşı ilerledikçe daha belirgin hale gelir ve sosyal iletişimde sıkıntılar yaşanmaya başlar. Asperger Bozukluğu olan çocuklar, sosyal etkileşim kurallarını anlamakta ve uygulamakta zorlanırlar. Bu durum, onları saf ve masum bir görüntüye büründürür. Fiziksel temastan kaçınır, şaka yapılmasını istemez ve çevresindekilere karşı duyarsız olabilirler. Ses tonları doğal olmayan bir şekilde farklıdır, beden dili ve bakışları diğer çocuklardan farklıdır. Konuşmalarında ifade ve tonlamada hata yaparlar ve arka arkaya monoton bir şekilde konuşurlar. Konuşmaya başlamakta veya devam etmekte zorlanırlar. Empati kuramazlar ve karşılarındaki kişileri anlamakta güçlük çekerler. Bu özellikleri nedeniyle istismarcı kişiler tarafından kötü niyetle kullanılabilirler. Hastalık, kızlara nazaran erkek çocuklarda daha sık görülür.

Tanı koymada, hastalık nedeniyle yaşanan belirtiler önemli bir rol oynar. Doktor, hastanın şikayetlerini dinler, hareketlerini değerlendirir ve gerekli tanıyı koyabilir. Günlük hayatta yaşanan önemli bozukluklar da tanı için yardımcı olur. Hastalık tanısı genellikle 4-11 yaş arası çocuklarda konur. Çocuğun öğrenme kabiliyeti, sözel ve sözel olmayan becerileri, farklı alanlardaki gözlemleri kapsayan testler yapılır. Tanı gecikirse veya doğru konulamazsa, sonuçlar ciddi olabilir. Yanlış tanı durumunda hastaya verilen farklı ilaçlar davranış bozukluklarının kötüleşmesine neden olabilir. Bazı çocuklarda yaşanan belirtiler nedeniyle hiperaktivite veya dikkat eksikliği teşhisi konulabilir. Yetişkinlerde ise tanı koymak daha zordur çünkü hastalık yaş ilerledikçe farklı seyredebilir.

Tanı konulduktan sonra doktor, uygun tedaviye karar verir. En etkili tedavi yöntemi, belirtilerin hafifletilmesine yöneliktir. Çocuklardaki tekrarlayan hareketleri, obsesif belirtileri ve iletişim zayıflığını iyileştirmek için uygun terapiler uygulanır. Hastalarda;

Asperger Bozukluğu olan bireylerin yaşam kalitesini artırmak için, erken tanı ve tedavi büyük önem taşır. Eğitim ve destekleyici terapiler, bu bireylerin toplum içinde daha bağımsız ve başarılı olmalarına yardımcı olabilir.