Mitomani, kısaca yalan söyleme hastalığı olarak tanımlanır. Bu hastalığa sahip kişiler, kendi söyledikleri yalanlara inanırlar. Mitomani hastaları, yaptıkları hataları örtbas etmek için sürekli yalan söyleme ihtiyacı hissederler ve bir süre sonra kendi yalanlarına kendileri de inanırlar. Zamanla vicdanlarından uzaklaşan bu kişiler, yalan söylemeye devam ederler. Mitomani, çıkar elde etmek veya çevredeki kişilerin dikkatini çekmek amacıyla yalan söyleme ihtiyacı hissedilen bir hastalıktır.

Mitomani hastaları, önemli şeyleri elde edebilmek için de yalana başvurabilirler. Yalan söylemek, bu hastalar için hayatın rutin bir davranışı haline gelir. Söyledikleri yalanlar ortaya çıksa da vicdanları rahattır ve bu durum onlarda suçluluk duygusu uyandırmaz. Yalan söylemek, onlar için gayet normaldir. Hastalar, sesliliğe karşı tahammülsüzdür ve bulundukları ortamlarda bir konuyu abartarak anlatırlar. Başlangıçta yalan söyledikleri anlaşılmaz, ancak zaman geçtikçe yalanlar yavaş yavaş ortaya çıkar ve çevresindekilerin onlara olan inancı kalmaz. Hastalar, bir türlü mutlu olmayı başaramazlar; bu nedenle sürekli iş ve arkadaş ortamlarını değiştirirler. Hastanın yalandan kurtulma çabası yoktur, çünkü pişmanlık mekanizmaları çalışmaz. Eğer hasta yalan söyledikten sonra vicdanen rahat değilse, bu tür kişiler mitomani hastası olarak kabul edilmez.

Mitomani hastaları genelde yalan söylediklerinin farkındadır. Bazı dönemlerde kendi söyledikleri yalana kapılabilirler ve bu nedenle konuşmalarını daha dikkatli yaparlar. Oldukça sosyal ve hareketli bir yapıya sahiptirler. Çevrelerine karşı cana yakın ve sevimli tavırları vardır. Ancak, karşısındaki kişi yalanını ortaya çıkardığında fazla sinirli ve agresif olabilirler. Yalanlarda devamlılık vardır, tutarlılık söz konusu değildir ve ne kadar planlasalar bile mutlaka bir açık verirler. Mitomani, çocukluk ya da erişkinlik dönemlerinde ortaya çıkabilir. Yalan söylemede ısrarcı olmak ve yalana karşı büyük istek duymak, mitomani tanısı için yeterlidir. Hasta yalan söylediğinde mutluluk duyar; yalan söylemek onun kişiliği için büyük bir nimettir. Mitomani tedavisi de bu özellikler göz önünde bulundurularak yapılır.

Mitomani hastaları aslında kesinlikle başkalarını aldatmak amacıyla yalana başvurmazlar. Söyledikleri yalanlar gelişigüzeldir. Hastalar en çok eşleri ile sorun yaşar. Hasta kendini yalan söylemekten alıkoyamaz. Tedavisi mümkün bir hastalık olduğu için hastanın yalan söylediğini kabul etmesi ve uygun tedaviye dahil olması gerekir.

Hasta, kendinde herhangi bir sorun olduğunu kabul etmez ve tedavi olmayı reddedebilir. Kişinin hastalığı genelde ailesi ya da arkadaşları tarafından ortaya çıkarılır. Yakınları, kişiyi tedavi olmak için ikna etmeye çalışır. Bu ikna sırasında hastaya ılımlı davranmak ve hastayı kırmamak önemlidir. Tedavide psikiyatristler, ilk önce hastayı tanır ve hastanın neden yalana başvurduğunu anlamak ister. Bir süre konuştuktan sonra hasta ve psikiyatrist arasında güven oluşur. Güvenden sonra hastanın eksik duyguları ve güveni yerine oturtulmaya çalışılır. Tedavinin başarılı olması sayesinde hastalığın yeniden nüksetme olasılığı minimuma iner. Eğer hastalık belli bir zaman sonra tekrarlarsa, hasta bu sefer hastalığının farkına vararak tedavi olmayı daha kolay kabul eder.