Zoofobi, toplumda en sık çocuklarda görülen, ancak her yaştan insanı etkileyebilen bir hayvan korkusudur. İnsanlarda çocukluk döneminde başlayan bu korku, yetişkinlik dönemine kadar etkili olabilir. Hayvanların yaşamın içinde yer alması, toplumda fazla sayıda hayvan bakılması gibi etkenler, zoofobi hastalarında yoğun stres ve yorucu bir yaşamın olmasına neden olur. Bireylerde olan bu korkunun tedavisinde farklı yaklaşımlar bulunmaktadır.

Bireylerde bu korkunun tedavisinde farklı yaklaşımlar bulunmaktadır. Zoofobi hastaları, büyük küçük demeden her türlü hayvana karşı bir korku geliştirebilir. Bazen birçok türden hayvan korkusu olan hastalar, bazen de tek bir türde korku yaşayabilir. Toplumda en fazla görülen zoofobi, köpeklerden, böceklerden ve kedilerden kaynaklanır. Bunun kaynağı çocukluk dönemi travmaları olabileceği gibi, beynin işlevlerini yerine getirmede oluşan bozukluklar gibi çeşitli etkenler olabilir. Bu nedenle kişilerin terapisi yapılarak, zoofobi kaynağı tespit edilmelidir.

Kişinin zoofobi hastası olması halinde, korku duyduğu hayvanla karşılaşması paniğe yol açar. Kişi bir anda endişeye kapılır, sinirlenebilir, kalp atışları hızlanmaya başlar, terleme ve baş dönmesi gibi belirtiler oluşmaya başlar. Zoofobi hastası, hayvanla karşılaştığı andan itibaren her şeyin en kötüsünü düşünmeye başlar. Korktuğu hayvana karşı genel bir endişe haliyle yaklaşır. Kişiler aynı zamanda sosyal açıdan rahatsız olur, sakar davranışlar sergiler. Çünkü kişinin çevresindekiler onun yaşamış olduğu hayvan korkusunun şiddetini anlamaz ya da bu korkularına saygı duymazlar. Bunu anlayan kişilerin de toplumdaki davranışları farklılaşır.

Zoofobi hastalarının tedavisinde farklı yöntemler benimsenmiştir. Bunların arasında hastalara en iyi desteği davranış terapisi vermektedir. Bu tedavi yönteminde hastalar, korku duydukları hayvanla ilgili fobisini terapiste anlatır ve bunun neden olduğunu kendine göre açıklar. Tedavide hastaya duyarsızlaşma seansları düzenlenir, bu esnada hayvanlara ve gösterilen hayvan figürlerine verdiği tepkiler değerlendirilir ve kişinin bunlara alışması için çaba gösterilir. Terapi aşamasında kullanılan hayvanlar da özel bir eğitimden geçmektedir.

Bu tedavinin dışında, hastanın korkusuyla yani zoofobi ile başa çıkması için bazı ilaçlar kullanılabilir. Özellikle hastanın verilen terapiye yanıt vermemesi ve aşırı korku ve endişe duyması durumunda ilaç tedavisine başlanır. Bu ilaçlar, hastanın korku duyduğu hayvanlarla karşılaşması durumunda tepkisiz kalmasına neden olan etkiler gösterir. Zoofobi tedavisinde hasta ve uzman doktor iş birliği içinde olmalı, korkunun yenilmesi için uygun bir plan doğrultusunda çalışılmalıdır.

Hayvanlardan korkmak, hayvanlarla karşılaşıldığında dehşete kapılmak diğer kişiler için anormal gelebilir. Fakat zoofobi mutlaka ciddiye alınmalı ve kişi tedavi edilmelidir. Bu fobiyle alay etmek hatalıdır. Kişinin ailesi ve çevresi bu konuda kendisine destek vermeli ve sabırlı olmalıdır. Korkusunu yenmesi için psikolojik yardım alması konusunda hasta ikna edilmelidir. Korkuyla dalga geçmek, kişiyi korkusu yüzünden aşağılamak, onu strese sokabileceği gibi fobinin kötüleşmesine yol açabilir. Bu etkileri yüzünden zoofobi hastalarının etrafındaki kişilerin de yaklaşımı önemlidir.

Zoofobi tedavisinde, kişinin korkusunun kaynağını anlamak ve buna yönelik bir tedavi planı oluşturmak önemlidir. Ayrıca, terapilerde kullanılan hayvanların eğitimli ve güvenli olması gerekmektedir. Tedavi sürecinde, hastanın ilerlemesini izlemek ve gerektiğinde tedavi planını revize etmek de önemlidir. Bu süreçte, hastanın aile üyeleri ve arkadaşları da destekleyici bir rol oynamalıdır.

Sonuç olarak, zoofobi ciddi bir rahatsızlıktır ve mutlaka tedavi edilmelidir. Kişinin yaşam kalitesini olumsuz etkileyen bu durum, uygun tedavi yöntemleri ve toplumsal destekle aşılabilir.