Günlük hayatımızda sıkça imgeleme yapmaktayız. Çünkü imgeleme, aslında hemen hemen her cümlede vardır. Cümle kurmadan önce veya duyduğumuz cümleler sırasında onu zihnimizde canlandırırız. Zihnimizde bu olguları canlandırma işlemine imgeleme denir. İmgelemenin bir diğer adı ise imajinasyondur. İmgeleme yapmak yetenek istemez çünkü herkes yapabilir. Örneğin spor yaparken kendimizi hayal edebiliriz. Herkesin kendine özgü imgeleme şekli vardır. Zihnimizde canlandırdığımız görüntü veya zihnimizde oynattığımız video hiçbirimizin aynısı değildir.

İmgelemenin iki çeşit özelliği vardır. Bunlar teşvik edici olması ve caydırıcı olmasıdır.

Teşvik edici özelliğine örnek verecek olursak, spora başlamak isteyen bir insan başlayamıyorsa veya üşengeçlikten başlamayı geciktiriyorsa, imgeleme yaparak spor sonucunda kendinin vücut olarak istediği duruma geldiğini düşündüğü zaman spor yapma isteği artabilir ve bir an önce spora başlayabilir.

Caydırıcı özelliğine de bir örnek verelim. Örneğin uzun uğraşlar ve çalışmalar sonucu istediği konuma gelecek olan bir genç, imgeleme yaparak gezip tozmayı düşünebilir ve ona bu uzun uğraşlar sıkıcı gelip zamanını eğlenerek geçirme hayali cazip gelebilir. Bu da imgelemenin caydırıcı etkisidir.

Psikoloji ile ilgilenen bilim insanları, imgelemenin insanların davranışlarına etki edebilecek bütün ihtimalleri araştırmaktadır. Beyinden gelen bu hayalin komuta dönüşüp davranışlarımıza yansıması, imgelemenin ne kadar merak uyandıran bir konu haline dönüştüğünü bize göstermektedir.

Eğer doğru imgelemeyi yapmak istiyorsak, kendimizi yapmak istediğimiz işe teşvik edecek imgelemeleri seçmeliyiz. Örnek olarak:

Bu şekilde, kendimizi teşvik edebilir ve zor olan bu süreçleri imgelemelerimizle daha kolay ve istekli hale getirebiliriz.