Otistik bozukluk, yaşamın ilk üç yılı içinde ortaya çıkan bir nörogelişimsel bozukluktur. Ömür boyu devam eden bu rahatsızlık, sözel ve sözel olmayan iletişim problemleri, sosyal etkileşim zorlukları, tekrarlayan davranışlar ve karmaşık gelişimsel bozukluklarla kendini gösterir. Günümüzde yaklaşık 100 çocuktan birinde otistik bozukluk görülmektedir. Bu rahatsızlık, Asperger sendromundan farklı belirtilerle kendini gösterir. Otistik bozukluğun genetik faktörlerle ilişkili olduğu düşünülse de, bu rahatsızlık oldukça karmaşık olduğundan nedeni tam olarak bilinmemektedir. Nadir durumlarda, doğumda meydana gelen sakatlıkların da otistik bozukluğa neden olabileceği düşünülmektedir. Otistik bozukluk, beyinde geniş bir alanı etkiler, ancak bu durumun neden kaynaklandığı tam olarak bilinmemektedir. Çocuklarda otistik belirtiler, genellikle ilk iki yıl içinde oldukça belirgin hale gelir. Erken müdahale ile çocuk, kendi ihtiyaçlarını karşılayacak yeteneğe sahip olabilir ve iletişim ile sosyalleşme konusunda bazı alışkanlıklar edinebilir. Otistik bozukluğun tamamen iyileştirilmesi mümkün değildir, ancak uygun tedavi ile bazı çocuklar yetişkinlik döneminde bağımsız olarak yaşamlarını sürdürebilir.

Otistik bozukluk, farklı belirtilerle ortaya çıkabilir. Hayatın ilk üç yılında bazı çocuklarda çeşitli fonksiyonlarda veya konuşma, yürüme gibi eylemlerde gecikme görülebilir. Otistik bozukluk belirtileri şu şekilde sıralanabilir:

İletişim Bozukluğu: Otistik bozuklukta iletişim bozukluğu ile ilgili en az bir semptomun olması gerekir. Konuşma gelişiminde gecikme, konuşmanın hiç olmaması, çocuğun isteklerini davranışlarıyla bile anlatamaması, konuşsa bile konuşmayı devam ettirememe, tekrar eden dil kullanımı ve kalıplaşmış dil kullanımı otistik bozukluk tanısında belirleyici belirtiler arasındadır.

Sosyal Etkileşimde Bozukluk: Çocuğa otistik bozukluk tanısı koyabilmek için sosyal etkileşimde en az iki belirtinin olması gerekir. Sosyal etkileşimde yaşanan zorluk, çocuğun akranları ile ilişki kuramaması, başarılarını ve ilgi alanlarını başkaları ile paylaşmama, sosyal etkileşime katılamama, duygusal etkileşimde cevapsız kalma gibi belirtiler yaşanır.

Hayali Oyun Oynama: Bu alanda otistik bozukluk tanısı koyabilmek için en az bir belirtinin olması gerekir. Çocuğun yaşı ve gelişimine uygun oyunları oynamaması, tekrarlayan davranışlar sergileme, hayali oyun oynama, anormal hareketlerde ısrar etme bu alanda görülebilecek belirtiler arasındadır.

Otistik bozukluğun nedenleri tam olarak bilinmemektedir. Ancak farklı etkenler sorumlu tutulabilir. Hastaların beyin hücreleri, normal kişilere göre daha farklı fonksiyon gösterir. Bu hastalarda beyin hücreleri arasındaki sinyal taşıyan taşıyıcıların fazlalığı ya da eksikliği hastalığa neden olabilir. Otistik bozukluk genetik olarak da meydana gelebilir. Otistik bozuklukta kızlara nazaran erkek çocuklar dört kat daha fazla risk taşımaktadır. Ancak kızlarda otizm erkeklere oranla daha ağır ilerler. Otizmde %70 zekâ geriliği görülebilir ve %5-10'luk kısımda da ileri zekâ görülebilir.

Otistik bozukluk belirtileri oldukça geniştir ve yaşanan belirtiler hastadan hastaya farklılık gösterebilir. Belirtilerin hepsi aynı anda olmayabilir. Eğer otistik bozukluk zamanında tespit edilerek gerekli tedaviye başlanırsa, çocuk yetişkinlik çağında bağımsız bir şekilde hayatını sürdürebilir. Dolayısıyla erken tanı ve tedavi bu yönden çok önemlidir.