Kendi kendine konuşma, günümüz toplumunda sıkça yanlış anlaşılan bir davranış olarak karşımıza çıkmaktadır. İnsanlar, kendi kendine konuşan bireyleri genellikle zihinsel bir rahatsızlığı varmış gibi değerlendirebilirler. Ancak, her kendi kendine konuşma durumu bir hastalığın belirtisi değildir. Bu davranışın ortaya çıkmasına neden olan çeşitli etkenler bulunmaktadır. Bazen kişinin iş hayatındaki stres, bazen eğitim hayatında karşılaştığı zorluklar bu duruma yol açabilir. Aslında, kendi kendine konuşma bir rahatlama yöntemidir. İnsanlar, gün içinde yaşadıkları olaylar ve karşılaştıkları problemler nedeniyle oldukça stresli hale gelebilirler. Kendi kendine konuşan bireyler, yaşadıkları tüm olayları tekrar gözden geçirerek kendilerini psikolojik olarak rahatlatırlar. Yapılan araştırmalara göre, kendi kendine konuşma eyleminin düşünme ve algılama yetilerini artırdığı ortaya konmuştur. Bu nedenle, kendi kendine konuşan bireylerin diğer insanlara göre daha fazla düşündüğünü ve daha yüksek algılama kapasitesine sahip olduğunu söylemek yanlış olmaz.

Kendi kendine konuşma, daha çok bireylerin kayıp eşyalarını ararken gerçekleştirdiği bir eylemdir. Günlük hayatta pek çok insan, kaybettikleri eşyaları ararken kendi kendilerine mırıldanarak eşyalarını bulmaya çalışır. Bu durum, aslında oldukça yaygındır ve birçok insan tarafından farkında olmadan yapılır.

Çocuklarda kendi kendine konuşma, çocuğun olumlu bir şekilde gelişmesine katkı sağlar. Çocuklar kendi kendine konuşarak kişiliklerini ve sürekli olarak gerçekleştirdikleri eylemleri olumlu bir şekilde değiştirebilirler. Bu nedenle, çocuklarda kendi kendine konuşma durumu, endişe verici bir durum olarak kabul edilmemelidir.

Eğer kişi, herhangi bir psikolojik rahatsızlık nedeniyle kendi kendine konuşuyorsa, bu durum tedavi edilmesi gereken bir sorundur. Bu tür durumlarda, kişinin yaşadığı sorun psikoz adı verilen bir akıl hastalığı olabilir. Psikoz hastalığı nedeniyle kendi kendine konuşan bireyler, genellikle kendilerini farklı dünyalarda gibi hissederler ve psikolojik olarak kendilerine bir yaşam alanı oluştururlar. Bu bireyler, dış dünyadan tamamen soyutlanırlar ve konuştukları aslında akıllarında kurdukları hayallerdir. Psikoz hastalığı olan bireylerde, sosyal yaşamın artırılması hastalığın ilerlemesini engelleyebilir. Bu nedenle, psikoz olarak adlandırılan kendi kendine konuşma hastalığı kesinlikle tedavi edilmesi gereken bir durumdur.

Hastalığa bağlı olmadan meydana gelen kendi kendine konuşma eylemleri, genellikle bireylerin stres durumlarını gidermek amacıyla gerçekleştirilir. İnsanlar, yaşamları boyunca bazı dönemlerde sesli bir şekilde hayaller kurarak streslerini azaltabilirler. Günümüzde bu tür olaylara oldukça sık rastlanabilir. Kendi kendine konuşma eylemi, genellikle aceleci ve hiperaktif kişiliklere sahip bireylerde görülür. Sosyal zekâsı yüksek ve yalnızlığa tahammül edemeyen bireylerde de kendi kendine konuşma davranışı sıkça gözlemlenebilir.

Kendi kendine konuşan bireylerde öncelikle bu sorunun bir hastalık nedeniyle olup olmadığı araştırılmalıdır. Eğer kişi, bu eylemi bir hastalığa bağlı olarak gerçekleştiriyorsa, ilk olarak ilaç tedavisi uygulanır. İlaç tedavileriyle birlikte psikodrama tekniği adı verilen bir tedavi yöntemi de kullanılabilir. Bu tedavi yönteminde, birey bir sandalyeye oturtulur ve karşısına boş bir sandalye koyulur. Boş sandalyede annesinin olduğu varsayılarak, onunla karşılıklı konuşması istenir. Birey, kendisini de annesinin yerine koyarak konuşmalar yapar. Bu şekilde, yavaş yavaş kendi kendine konuşma azaltılır ve ortadan kaldırılır.