Davranış bozukluğu, bireyde oldukça geniş bir yelpazede kontrolsüz ve toplumsal normlara aykırı davranışları içermektedir. Genellikle karşıdaki kişilerin temel haklarını ihlal eden ve toplum içinde kabul görmeyen davranışlar olarak tanımlanır. Davranış bozukluğu, kanunlar açısından ele alındığında suç teşkil eden hareketler ve tutumlar olarak değerlendirilir. Semptomatik olarak ise saldırganlık, şiddet gösterme, çalma ve yalan söyleme gibi durumlar gözlemlenir.

Davranış bozukluğu, bireyin ne sıklıkta ortaya çıkardığı ya da ciddiyetiyle, ergenlik veya çocukluk dönemlerinde sergilenen davranışların ötesinde olan tutumlarla karakterizedir. Çocuğun gösterdiği tutum ile davranış birbirine karıştırılmamalıdır. Davranış bozukluğu olan birey, karşı tarafa yaptığı davranıştan dolayı pişmanlık duymaz ve merhamet göstermez, aksine çok hissiz ve vurdumduymaz bir tavır sergiler. Çoğunlukla anti-sosyal bir kişilik bozukluğunun tanı kriterlerini karşılar.

Çocuklarda meydana gelen davranış bozukluğu genellikle dikkat eksikliği, öğrenme güçlüğü, hiperaktivite ve iletişim problemleri olarak ortaya çıkar. Ergenlik döneminde ise ebeveyn ve diğer büyüklerin sözlerini dinlememe, dikkat eksikliği problemleri ve buna bağlı tepkisizlik gözlemlenir. Depresyon ve anksiyete, davranış bozukluğu görülen çocuklarda sıkça rastlanan diğer rahatsızlıklar arasındadır. Ergenlik döneminde davranış bozukluğunun görülme sıklığı %15 civarındadır.

Ergenlik döneminde erkek çocuklarında tecavüz, hırsızlık ve diğer nitelikli saldırgan davranışlar daha sık görülür. Araştırmalar, bazı bireylerin yaşamları boyunca davranış bozukluğu gösterdiğini, bazılarının ise ergenlik dönemi sonrasında bu durumu tamamen terk ettiğini ortaya koymuştur. Çocuklarda ve ergenlerde ortaya çıkan davranış bozukluğu geçici olabileceği gibi, ömür boyu devam edebilir. Bu sebeple, çocuğunda davranış bozukluğu gözlemleyen ebeveynlerin zaman kaybetmeden uzman yardımı alması oldukça önemlidir.

Davranış bozukluğunun çeşitli tedavi yöntemleri bulunmaktadır. Bunlardan biri, "ailevi müdahale" olup, anne ve babanın çocuğun sosyal davranışlarını pekiştirmesi ve antisosyal davranışları ödüllendirmemesi esasına dayanır. Diğer bir yöntem ise "çoklu sistem müdahalesi"dir. Bu yöntemde, okul, aile ve gerekirse akranlar ile terapiler uygulanır. Çocuğun ya da ergenin agresiflik durumuna karşı davranışlarının kontrol edilmesine yardımcı olacak teknikler öğretilir.

Sonuç olarak, ebeveynlerin çocuklarında ortaya çıkan asilik, saldırganlık ve öfke nöbetleri dikkate almalı ve en kısa sürede uzmana başvurarak yardım almalıdır. Erken davranış bozukluğu tedavisi ile toplum içinde çocuğun antisocial kişilik sorunlarının önüne geçilmesi sağlanabilir.